به گزارش بین نیوز از دنیای اقتصاد، تشدید آلودگی هوا تا آنجا پیش رفته که پارسال تهرانی‌‌‌ها برای اولین بار در تاریخ ثبت و ضبط شاخص آلودگی هوا رنگ «قهوه‌‌‌ای» که نماد وضعیت خطرناک است را نیز تجربه کردند. مرکز پژوهش‌‌‌های مجلس به تازگی با انتشار یک گزارش کارشناسی علاوه بر اینکه به نزولی شدن روند کیفیت هوای تهران پرداخته، برای اولین بار ارتباط این موضوع با وضعیت نامطلوب اقتصادی کشور را تشریح کرده است. بر اساس این گزارش شرایط نامطلوب اقتصادی موجب ضعف در نگهداری خودروها و در نتیجه افزایش آلایندگی آنها شده و از سوی دیگر تخصیص منابع به توسعه ناوگان حمل‌ونقل عمومی را با مشکل مواجه کرده است، طوری که اکنون صرف‌‌‌نظر از آمار کمبود ناوگان اتوبوسرانی در کشور، ۵۷‌درصد از ناوگان موجود نیز فرسوده است.

به گزارش «دنیای‌اقتصاد»، بر اساس گزارشی که بازوی پژوهشی مجلس شورای اسلامی با عنوان «پویایی‌‌‌شناسی آلودگی هوا» منتشر کرده است، در سال ۲۰۲۲ میلادی ایران در رتبه ۲۱ آلوده‌‌‌ترین کشورهای جهان از لحاظ غلظت آلاینده ریزذرات معلق (PM2/ 5)  قرار داشته است. بر اساس این گزارش غلظت این ذرات که مهم‌ترین منبع انتشار آن اگزوز خودروها و دیگر وسایل نقلیه است، بیش از شش برابر دستورالعمل سازمان بهداشت جهانی درباره حد توصیه شده برای این آلاینده و همین‌طور بیش از ۵/ ۲ برابر استاندارد ملی کشورمان بوده است. به این ترتیب در سال میلادی گذشته که ۹ ماه از آن با سال ۱۴۰۱ شمسی تلاقی دارد، ایران در رده بیست و یکم آلوده‌‌‌ترین کشورهای جهان و پس از کشورهای بوسنی و هرزگوین و ازبکستان قرار گرفت. نام کشورهای چاد، عراق، پاکستان، بحرین و بنگلادش نیز در رده‌‌‌های نخست این جدول به چشم می‌‌‌خورد. بررسی «دنیای‌اقتصاد» از روند تغییرات شاخص کیفیت هوای تهران در فاصله سال‌‌‌های ۸۰ تا ۱۴۰۱ نیز حکایت از آن دارد که در آخرین سال مورد بررسی در این بازه ۲۲ ساله، تعداد روزهایی که شاخص کیفیت هوای تهران گویای وضعیت اضطرار یا بحرانی‌‌‌تر از آن بوده، رکورد زده است. در این سال ۳۸ روز قرمز و بدتر از آن به ثبت رسیده که در بین آنها وضعیت بنفش (بسیار ناسالم) و قهوه‌‌‌ای (خطرناک) نیز وجود داشته است. به این ترتیب تهرانی‌‌‌ها ۳۸ روز هوای با شاخص ۱۵۱ تا ۵۰۰ تنفس کردند و با رکورد بی‌‌‌سابقه شدت آلودگی در این سال مواجه شدند.

گزاره‌‌‌های متعدد دیگری نیز وجود دارد که نشان می‌‌‌دهد سالی که گذشت به لحاظ شدت آلودگی هوا بدتر از سال‌‌‌های قبل بوده است. به عنوان مثال در بازه سال‌‌‌های ۹۵ تا ۱۴۰۰ شاخص روزانه کیفیت هوای تهران در هیچ روزی فراتر از ۲۰۰ ثبت نشده است اما با وجود این در سال ۱۴۰۱ شهر تهران دو روز بسیار ناسالم (وضعیت بنفش) را پشت سر گذاشت. همچنین در تمام سال‌‌‌های گذشته در بازه ۲۲ ساله مورد بررسی، شاخص کیفیت هوای تهران در هیچ روزی فراتر از ۳۰۰ ثبت نشده بود، به جز سال ۱۴۰۱ که تهرانی‌‌‌ها دو روز «قهوه‌‌‌ای» با بالاترین شاخص که گویای حاکمیت وضعیت «خطرناک» و موقعیتی است که شهر باید از جمعیت تخلیه شود را تجربه کردند.

اثر رکود اقتصادی بر کیفیت هوا

به گزارش «دنیای‌اقتصاد»، آنچه در گزارش مذکور به عنوان یک متغیر جدید موثر بر کیفیت هوا معرفی و به آن پرداخته شده، «وضعیت نامطلوب اقتصادی کشور» است. میانگین ۶/ ۰ درصدی رشد اقتصادی در دهه ۹۰ واقعیتی است که آثار آن در ابتدای دهه جدید شمسی در حوزه کیفیت هوا مشهود شده است. مرکز پژوهش‌‌‌ها تاکید کرده که اگرچه وضعیت اقتصادی نامطلوب ممکن است تا حدودی استفاده از خودروی شخصی را کاهش دهد، اما از طرف دیگر موجب «کاهش کیفیت نگهداری و سرویس خودروها» شده و به افزایش میزان انتشار آلاینده‌‌‌ها می‌‌‌انجامد. از دیگر نتایج افت شرایط اقتصادی که مرکز پژوهش‌‌‌ها به آن پرداخته و گوشزد کرده که بر روند رو به نزول کیفیت هوای تهران تاثیر داشته، «کاهش اختصاص منابع به حمل‌ونقل عمومی» است که نوسازی و بازسازی این ناوگان را دچار چالش کرده است. مصداق بارز آثار سوء شرایط نامطلوب اقتصادی که این گزارش به آن پرداخته، آمار بالای فرسودگی ناوگان نقلیه در کشور است. بر اساس گزارش حسابرسی زیست‌‌‌محیطی نحوه اجرای قانون هوای پاک دیوان محاسبات کشور، در حال حاضر ۵/ ۱۰ میلیون وسیله نقلیه در مرز فرسودگی قرار دارد. همچنین بیش از نیمی از وسایل نقلیه در حال تردد در کشور فاقد گواهی معاینه فنی هستند. در برآورد دیگری که سال ۱۴۰۰ صورت گرفته اعلام شده است به طور میانگین ۵۷‌درصد از اتوبوس‌‌‌های متعلق به کلان‌شهرها فرسوده بوده است که بالطبع با توجه به روند متوقف شده نوسازی اتوبوسرانی در سال‌‌‌های اخیر، این وضعیت اکنون می‌تواند به مراتب بدتر باشد. داده‌‌‌های کمی مورد اشاره به نوعی ریشه پنهان آلودگی هوا در کشور را مرئی ساخته و نشان می‌‌‌دهد چگونه رکود فراگیر اقتصادی در سال‌‌‌های اخیر به تدریج با کاهش کیفیت ناوگان حمل‌ونقل عمومی و کاهش سهم آن در سفرهای روزانه و همچنین افزایش استفاده از خودروی شخصی و در عین حال افت کیفیت نگهداری از این خودروها زمینه‌‌‌ساز تشدید آلودگی هوا تا رسیدن به نقطه بحرانی شده است.

افزایش بی‌‌‌سابقه غلظت «ازن» در ۱۴۰۱

موضوع قابل‌توجه دیگری که بدتر شدن روند کیفیت هوای تهران را اثبات می‌‌‌کند و همین‌طور نشان می‌‌‌دهد سال ۱۴۰۱ شهروندان به میزان بی‌‌‌سابقه‌‌‌ای هوای سمی تنفس کرده‌‌‌اند، مرتبط با عامل آلایندگی هوا در پایتخت است. در حالی که در سال‌‌‌های اخیر آلاینده اصلی هوای تهران همواره ذرات معلق با قطر کوچک‌تر از ۵/ ۲ میکرون (PM2/ 5) بوده است، اما از سال ۹۶ شرایط تغییر کرده و آلاینده تابستانی «ازن» نیز به یکی از عوامل ثابت آلوده‌‌‌کننده هوای تهران در فصل گرم سال تبدیل شده است. سال ۱۴۰۱ از بابت انتشار این آلاینده گازی و بی‌‌‌رنگ و بی‌‌‌بو نیز یک سال شاخص بوده است، کمااینکه در بیش از ۵۰‌درصد از روزهای گرم سال گذشته، مقدار این آلاینده از حد مجاز فراتر بوده محاسبه و ثبت شده است.

جای خالی حکمرانی خوب شهری

یکی از جنبه‌‌‌هایی که ارتباط آن با تشدید آلودگی هوا کمتر مورد توجه قرار گرفته اما در گزارش اخیر مرکز پژوهش‌‌‌ها به آن پرداخته شده است، کیفیت حکمرانی شهری است. افزایش کیفیت حکمرانی در مسائل مربوط به ترافیک و حمل‌ونقل از جمله راهکارهای اثربخشی است که می‌تواند انتشار آلاینده‌‌‌های هوا را کاهش دهد. در واقع افزایش کیفیت حکمرانی می‌تواند به شکل‌‌‌های مختلفی مانند غیرحضوری شدن خدمات، واقعی‌‌‌سازی قیمت سوخت و ارتقای برنامه‌‌‌ریزی حمل‌ونقل شهری فرصت بروز پیدا کند که هر یک از آنها با شدت آلودگی هوا ارتباط مستقیم دارد. با حکمروایی خوب شهری است که شهر برای پیاده‌‌‌ها و دوچرخه‌‌‌سوارها مناسب‌‌‌سازی می‌شود و سهم آنها از معابر به تدریج رو به افزایش می‌‌‌گذارد؛ تا آنجا که این فضاهای مناسب‌‌‌سازی شده به عنوان یک عامل مهم ترغیب‌‌‌کننده استفاده از روش‌‌‌های پاک برای جابه‌‌‌جایی عمل می‌‌‌کند.

چیزهایی هست که نمی‌‌‌دانیم…

به گزارش «دنیای‌اقتصاد»، درباره عوامل موثر بر کیفیت هوای کلان‌شهرها و همین‌طور پیامدهای تشدید آلودگی هوا چیزهایی هست که نمی‌‌‌دانیم یا از کانون توجه ما خارج است. گزارش مرکز پژوهش‌‌‌های مجلس تلاش کرده به نوعی به تمام عوامل موثر بر آلودگی هوا اشاره کند و بر این اساس علاوه بر ارتباط عواملی مثل کیفیت خودروها، کیفیت سوخت و نیز وضعیت ناوگان حمل‌ونقل عمومی با آلودگی هوا که بارها و بارها به آنها پرداخته شده است، تلاش کرده نسبت بین عوامل دیگری را نیز با کیفیت هوا بسنجد که کمتر مورد توجه قرار گرفته است. به عنوان مثال در بخش تحلیل روابط علی و معلولی بین متغیرهای مرتبط با آلودگی هوا به «بحران آب» به عنوان یکی از عواملی که موجب افزایش کانون‌‌‌های انتشار ریزگرد در داخل کشور شده و زمینه‌‌‌ساز ایجاد توفان‌‌‌های گرد و غبار و در نتیجه آلودگی هوا با منشأ طبیعی می‌شود پرداخته است. همچنین در مورد پیامدهای آلودگی هوا به موضوعاتی مثل «مهاجرت نخبگان» تحت‌تاثیر کاهش کیفیت زندگی در شهرها و نیز خسارتی که به سلامت مردم نه صرفا از جنبه جسمی، بلکه از نظر روحی و روانی وارد می‌شود، اشاره کرده است. هر چند در این رابطه داده کمّی تولید و منتشر نشده اما اهمیت آن از نظر پژوهشگران بازوی پژوهشی مجلس دور نمانده است.

اینکه آلودگی هوا با سلامت جامعه رابطه مستقیم دارد یک امر بدیهی است و بر اساس محتوای این گزارش، این موضوع پس از استعمال دخانیات، دومین عامل اصلی مرگ‌‌‌های ناشی از بیماری‌‌‌های غیرواگیر محسوب می‌شود و با افزایش ریسک ابتلا به بیماری‌‌‌های حاد مزمن، با آمار مرگ و میر ارتباط مستقیم دارد. بر اساس اعلام وزارت بهداشت در سال ۱۴۰۰ معادل ۵/ ۱۲‌درصد از آمار مرگ و میر در افراد بالای ۳۰ سال ناشی از ذرات معلق بوده است که این نصاب ممکن است در سال ۱۴۰۱ به واسطه وخیم‌‌‌تر شدن اوضاع کیفیت هوا، افزایش نیز داشته باشد.