تصور این‌که بعد از گذشت نزدیک به نیم قرن از حمهوری اسلامی ایران، شکاف طبقاتی بیش از رژیم گذشته است، حتماً موضوع آزاردهنده‌ای برای مسؤولین دلسوز نظام است. اما چه کرده‌ایم که شعار «نظام بی طبقه توحیدی»، تا این حد فاصله طبقاتی ایجاد کرده است!؟ نقش کاسبان تحریم و مخالفان پیوستن به معاهدات بین‌المللی در این بازار آشفته چیست؟

به گزارش پایگه اطلاع رسانی بین نیوز، ویلایی در محلۀ فرمانیۀ تهران با عمر ۳۰ ساله، با قیمت ۵۲۰ میلیارد تومان برای فروش آگهی شد. این در حالی است که خانۀ لیونل مسی در فلوریدای‌جنوبی آمریکا، با ۹۰۰ متر فضای نشیمن، ۸ اتاق خواب، ۹ حمام، استخر، سونا، مناظر دیدنی و یک اتاق استراحت ۱۵۰ متری با احتساب دلار ۵۰ هزار تومانی، ۵۰۰ میلیارد تومان می‌ارزد.
سال ۹۵ قیمت هر مترمربع مسکن در تهران ۴ میلیون تومان بود و کمتر از ۸ سال این شاخص ۲۰ برابر شد. هم اکنون قیمت هر مترمربع واحد مسکونی در پایتخت ۸۰ میلیون تومان است و اگر یک استاد تمام دانشگاه اروپایی همۀ حقوق خود را ذخیره کند، ۷ سال طول می‌کشد تا یک خانه ۱۰۰ متری در محلۀ متوسط تهران خریداری کند.
قانون جهش تولید مسکن مصوب سال ۱۴۰۰، عرضۀ زمین، ساخت مسکن و استفاده از مالیات‌های تنظیمی در این بازار را راهکار بهبود بازار مسکن تلقی کرده و نمایندگان مردم اعتقاد دارند که با اتکا به این ابزارها می‌تواند در بلندمدت ترمز رشد قیمت مسکن در ایران را کشید.

البته این قانون هرگز نمی‌تواند عطش صاحبان پول‌های بادآورده را به خرید ویلاها و پنت‌هاووس‌های لاکچری کاهش دهد.