قصه پر غصه خبرنگاران گویا تمامی ندارد. تصور می‌کنم خبرنگاری شغل نیست. هر شغلی درآمدی دارد و سر موعد کم وبیش مزد کار خود را می‌گیرد. طی این ۳۰ سالی که با رسانه و مطبوعات عجین بودم، نمی‌شناسم خبرنگاری که تمام و کمال مزد خود را گرفته و قدر دیده باشد.

برخی به اصطلاح مدیران که در دولت سیزدهم تعدادشان هم کم نبود، نه تنها حامی رسانه و مطبوعات ریشه دار نبودند، بلکه از سر بی مهری و عتاب آلوده با ایشان برخورد می‌کردند.

اصحاب رسانه و خبرنگاران از ارکان مهم مردم‌سالاری و دارای شأن و مقام والایی هستند. این مدعا در نقش بی‌بدیل ایشان در انتخابات دوره چهاردهم و نتایج حاصله به خوبی نمایان شد. بی شک برای یکایک مسؤولان مملکتی در هر شأن و مرتبتی می‌بایست مایه مباهات و افتخار باشد که در تعامل و تماس با این عزیزان باشند و به جای مچ خبرنگار دست آنان را بگیرند.
امید که دولت چهاردهم قدر و شأن والای این قشر ارزشمند جامعه را دانسته و جایگاه واقعی آن‌ها را بازگردانند. تا باد چنین بادا …