به گزارش خبرنگار شبکه خبری تحلیلی بین نیوز از پایگاه خبری وزارت راه و شهرسازی، محمدمهدی مظاهری دبیر کل کمیته ملی اسکان بشر جمهوری اسلامی ایران در پیامی ضمن تبریک روز جهانی شهرها، دیدگاه خود را از وضعیت شهرها و اسکان اعلام کرد.

متن پیام دبیرکل کمیته اسکان بشر جمهوری اسلامی ایران به شرح زیر است:

از دیدگاه پدیدارشناسانه، درک ارزش‌های شهری نیازمند یک نگاه دقیق و عمیق به همه پتانسیل‌های فضایی، کالبدی و محتوایی شهر است. زیستگاه‌های انسانی در طول دوران‌های مختلف رویکردهای متفاوتی برای توسعه داشته‌اند. تا پیش از شروع انقلاب صنعتی، شهرها با رشد ارگانیک و مبتنی بر یک گونه‌شناسی سکونت برآمده از تاریخ و بر اساس هویت و متأسی از اقلیم و فرهنگ رشد می‌کردند ، البته در این ساختار کنش‌های سیاسی و اجتماعی هم تاثیر داشته است.

در جریان انقلاب صنعتی و پس از آن شهر مدرن پدید آمد که خود محصول نیاز به سکونتگاه‌های جدید در نتیجه رشد صنعتی بود. در این مسیر به دلیل سرعت و در نتیجه برخورد کمی با موضوعی که دارای ماهیتی کیفی است (موضوع سکونت) شهرها برای توسعه به مدل‌هایی جدید روی آوردند. شهرهای جدید عمدتا به جای اینکه شهر باشند بیشتر انباشتی از سکونتگاه‌های انبوه‌سازی شده بر اساس شرایط تکنولوژی هستند که به دلیل عدم توجه کافی به نیازهای فضایی شهری به هیچ وجه از کیفیت مناسبی برخوردار نیستند.

رشد شهرهای مدرن در جریان مدل‌هایی از یک شهرسازی نوین معاصرکه بیش از هر چیز درآن خیابان و سواره نقش اصلی را داشته است توسعه پیدا کرده و تصویر جدیدی از دنیای مدرن را ساخته است. ظرفیت‌های تکنولوژیکی جدید را باید به این شهرها افزود و محصول را از پشت پنجره‌های یک اتومبیل با سرعتی بالا نگاه کرد. این تصوری از شهرهای امروز است که در میان انبوهی از آهن ، بتن، خیابان‌ها، بزرگراه‌ها و برج‌ها، شکل گرفته که عمدتا فارغ از سنجش واقعی توان اکولوژیکی سرزمین و درک درست و مناسبی از معنای زندگی جمعی را صورت‌بندی می‌کند. این تصور به قدری جهان معاصر را تحت تاثیر قرار داده است که مسایل و مشکلات آن در یک دوره کوتاه ۲ تا ۳ دهه به صورت آسیب‌های جدی بر محیط‌زیست خود را آشکار کرده است.

امروزه در پایان دهه دوم از قرن بیست و یکم با درک اهمیت کیفیت فضا آهسته، آهسته به ضرورت شناخت ارزش‌ها و درک اولویت پرداختن به آن نزدیک می‌شویم؛  این عمدتا به دلیل کاستی‌هایی است که ما در شهر معاصر احساس می‌کنیم و چالش‌هایی که مرتب در این فرایند،پیش رو داریم. باور این است که هنوز بسیاری از ظرفیت‌های توسعه شهری استفاده نشده باقی مانده است ارزش‌های زیستگاهی، ظرفیت‌های تمدنی و ساختارهای فرهنک اجتماعی شهرها به شکلی عجیب بی‌توجه رها شده است و این بی‌توجهی نسبت به منابع توسعه شهری تاثیر مستقیم در مفهوم پایداری خواهد داشت. بر این اساس ضرورت دارد که قلمروهای کشف نشده از ارزش‌های شهری شناسایی شود و در جهت حضور جامعه برای شکوفایی شهری، مورد ظرفیت‌سازی قرار گیرد. این یک عزم جهانی می‌طلبد و البته عمدتا ضرورت خواهد داشت تا الگوی زیست و رفتار شهری انسان‌ها تغییر کند و این یک راهبری ویژه می‌طلبد. باور من این است که ضرورت دارد، تلاش کنیم که این گفتمان و درک از ظرفیت‌ها و منابع را در میان جامعه مدیریت شهری ترویج داده و بتوانیم بر این اساس یک دگرگونی واقع گرایانه را درجهت تحقق یک آینده شهری بهتر فراهم سازیم.